In de wereld van vandaag is het bijna onmogelijk om een volwassene te vinden die geen enkele test heeft afgelegd. Van toelatingsexamens voor hogescholen en afgestudeerden en IT-certificeringsexamens tot bedrijfstrainingen en zelfs voedselverwerking - testen heeft waarschijnlijk een rol gespeeld in het leven van elke professionele volwassene. In het geval van een licentie hangt de mogelijkheid om in een gekozen beroep te werken af van een testresultaat. Voor een professionele certificering is de mogelijkheid om zich te onderscheiden als "een betere optie" of een vaardighedenreeks te valideren afhankelijk van het behalen van dat examen. Wanneer je dat combineert met de realiteit dat de meeste volwassenen kostbare tijd zouden moeten nemen van een al drukke dag om te studeren voor deze examens over onderwerpen waarvoor ze misschien slecht voorbereid of "roestig" zijn, kom je misschien tot de ontdekking dat sommige individuen worden verleid om vals te spelen als de weg vooruit. Met de vooruitgang van "Technology 2.0" (inclusief camera's voor mobiele telefoons, PDA's, iPods, microcomputers en geautomatiseerde testomgevingen), lijkt het misschien eenvoudig om examens te doen dankzij corrupte middelen.

Certificering en licentie-examens zijn een graadmeter voor kwalificatie die steeds meer wordt gebruikt om iemands kennis, vaardigheden en capaciteiten te peilen. De resultaten van deze examens worden gebruikt door managers voor beslissingen op het gebied van werkgelegenheid en door overheidsinstanties en het grote publiek bij het zoeken naar gekwalificeerde professionals. De waarde die wordt gehecht aan testen heeft geleid tot verschillende bedreigingen voor de veiligheid en geldigheid van het proces; een proces dat het publiek beschermt tegen diegenen die niet gekwalificeerd zijn en / of via frauduleuze middelen inloggegevens zoeken. Met name in moeilijke economische tijden, wanneer de werkloosheidspercentages stijgen, kan het oppakken van extra vaardigheden het verschil betekenen tussen een baan en de eerste plaats. En helaas kan liegen over die vaardigheden door fudging hervatten of vals spelen om de examens te halen die iemand identificeren als een expert, verleidelijk zijn.

Wanhopige kandidaten kunnen van alles proberen om vooruit te komen, van het beveiligen van vooraf gemaakte exemplaren van een examen of het berekenen van antwoorden met behulp van handcomputers of geavanceerde mobiele telefoons tot het inhuren van iemand anders om ze na te doen in het testcentrum. Deze vooruitgang in cheat-technologie, of Cheating 2.0, lijkt misschien onoverkomelijk voor certificeringverificatie, maar testsponsors en testserviceproviders vechten terug. Grootschalige testbeheerders nemen proactieve maatregelen om ervoor te zorgen dat vooruitgang in vreemdgaan nooit voet aan de grond krijgt in hun faciliteiten. Of het nu spiekbriefjes, PDA's of zelfs valse identiteiten zijn, deze testserviceproviders hebben beproefde manieren geprobeerd om achterblijvende methoden te bestrijden en bieden een eerlijke en veilige testomgeving die echt een weerspiegeling is van het vaardigheidsniveau van een kandidaat. Naarmate de technologie die kan worden gebruikt om vals te spelen zich ontwikkelt, groeit ook de technologie die wordt gebruikt om dit te voorkomen.

Beveiliging 101: de basisprincipes van preventie

Elke test die het waard is om te doen, vindt plaats in een bewaakte omgeving - hetzij een testcentrum voor bakstenen en mortel dat wordt gerund door een testprovider of een locatie op een ander type van een faciliteit waar proctors specifiek voor het testevenement worden binnengebracht. Bij het beveiligen van een testcentrumfaciliteit, moet allereerst een veilige en cheat-vrije testomgeving worden gehandhaafd. Exploitanten van testcentra hebben een wachtruimte samen met een aparte "testruimte" om de beveiligde testomgeving af te bakenen van het registratie- en innamegebied. Over het algemeen is niets buiten het fysieke lichaam van de testkandidaat toegestaan in de beveiligde testruimte, waardoor de mogelijkheid wordt uitgesloten om een apparaat buiten het brein te gebruiken om het proces te ondersteunen. Als materialen door de testsponsor zijn toegestaan, zoals kladpapier, verstrekt het testcentrum de kandidaat op het moment van inchecken de kandidaat om ervoor te zorgen dat testnemers niet in staat zijn om vooraf opgeschreven notities "in te smokkelen". Best practices omvatten vaak het aanbieden van kleurgecodeerde whiteboards of kladpapier, die aan het begin van een testsessie worden verspreid en aan het einde worden verzameld en geteld. Dit zorgt ervoor dat kandidaten niet alleen notities naar het examen smokkelen, maar ook dat ze examenvragen niet naar het notitiekopie kopiëren en naar buiten smokkelen, waardoor kandidaten die het examen nog niet hebben afgelegd een oneerlijk voordeel krijgen.

De identiteit van de kandidaat moet ook worden gewaarborgd. Wanneer een kandidaat in een testcentrum arriveert, wordt hem gevraagd één of twee geldige, door de overheid uitgegeven identiteitsbewijzen met foto en handtekening te tonen. De identificatie wordt vervolgens door een machine gehaald die de informatie leest die is opgeslagen in de magnetische strip of streepjescode op de achterkant van de identificatie. Deze informatie wordt vervolgens vergeleken met de "zichtbare" informatie op de voorkant van de gepresenteerde ID ('s) om een overeenkomst te garanderen.

Binnen het testgebied worden kandidaten geplaatst op werkplekken die van anderen zijn gescheiden, zodat ze de examens van hun buren niet kunnen bekijken. Testcentrumbeheerders en proctors patrouilleren op specifieke intervallen in het testgebied om te zoeken naar afwijkingen. Voor extra veiligheid gebruiken veel testcentra een gesloten televisiecircuit (CCTV) om zich op de gezichten en handen van kandidaten te concentreren. Als tijdens het testproces iets ongewoons aan het licht komt, kan de beheerder van het testcentrum het van dichtbij bekijken door "in te zoomen". De beelden kunnen ook op een later tijdstip worden bekeken om precies te bepalen wat er tijdens het examen is gebeurd als zich tijdens het scoren een afwijking voordoet.

En wie bewaakt precies wat er in de examenruimte gebeurt? Test Center Administrators (TCA's) zijn de waakzame professionals die ervoor zorgen dat kandidaten zijn wie ze zeggen dat ze zijn, met regelmatige tussenpozen door de testruimte lopen om de examens fysiek te bewaken en te garanderen dat kandidaten geen materiaal in de beveiligde testruimte kunnen binnensluipen . Veel grote testserviceproviders vereisen dat testcentrumbeheerders in de praktijk worden gecertificeerd - zorgen dat ze gekwalificeerd, bekwaam en goed geïnformeerd zijn over wat ze in het centrum moeten zoeken en wat ze in bepaalde situaties moeten doen.

Het volgende niveau

Fysieke beveiligingsaspecten opzij, misschien is de meest veilige facet van moderne testen en de beste verdedigbare methode tegen "Cheating 2.0", automatisering. Testitems voor computergebaseerde testen (CBT) worden meestal elektronisch opgeslagen en in gecodeerde toestand naar het testcentrum getransporteerd via een beveiligde pijplijn rechtstreeks van de testserviceprovider. Bij gebruik van beveiligde uitvoerlijnen is de kans op een informatielek tijdens het transport extreem laag. Dit proces is volledig verschillend van de doorvoer van gestandaardiseerde papier- en potloodexamens, waarvoor fysieke verzending via het centrum van de post nodig is, waardoor de valsspelers een iets gemakkelijkere toegang krijgen.

Met computertesten kunnen examens meerdere vormen hebben, duizenden vragen om uit te kiezen bij het maken van een examen en een willekeurig karakter dat niet kan worden bereikt door papieren testen. Computer-gebaseerde examens kunnen worden gebruikt om de voorspelbaarheid en statische aard van papieren tests te elimineren, waardoor gerandomiseerde itempresentatie, dynamische tests en veilige doorvoer van informatie naar en van het testcentrum mogelijk zijn ... alle facetten die het voor valsspelers aanzienlijk moeilijker maken .

Met behulp van een computer om te testen, kunnen sponsors de integratie van op prestaties gebaseerde items in hun examens overwegen. De meeste examens beoordelen de kennis van een persoon door middel van meerkeuzevragen. Meerkeuzevragen zijn buitengewoon waardevol en zullen jarenlang een cruciaal onderdeel van tests zijn, maar ze kunnen soms ook vatbaar zijn voor 'vals spelen' (het delen van potentiële testvragen met een andere kandidaat) en 'item-harvesting' (de gecoördineerde poging om verzamel een groot aantal testvragen en deel ze vervolgens met winst). Het aanvullen van meerkeuzevragen met prestatiegebaseerde (taken die representatief zijn voor de activiteiten die een kandidaat 'on the job' zou moeten uitvoeren) kan de algehele waarde van het examen verbeteren, terwijl het vrijwel onmogelijk wordt om de test zonder een grondige begrip van het materiaal.

Een ander type testen dat steeds meer wordt gebruikt, wordt Linear on the Fly of LOFT genoemd. LOFT is een dynamisch testmodel voor het genereren van formulieren dat gebruik maakt van "Item Response Theory" -statistieken om een individueel samengesteld examen voor elke kandidaat te produceren. Succes van LOFT-examens is sterk afhankelijk van het hebben van voldoende items in de itembank om het model te ondersteunen, idealiter acht tot tien keer het aantal dat nodig is voor een psychometrisch verantwoorde, "normale" computergebaseerde test. Tegelijkertijd past de methode de itemselectieroutine aan om rekening te houden met itemblootstelling, waardoor het onthouden van belangrijke delen van het algemene examen uiterst moeilijk is. Het LOFT-proces zorgt ervoor dat elke kandidaat een volledig uniek en "geïndividualiseerd" examen ontvangt, waardoor valsspelen vrijwel onmogelijk wordt.

Bepaalde testserviceproviders gebruiken ook technologie om items en examens te analyseren om afwijkingen in het testproces te detecteren. Afwijkingen omvatten alles van ongebruikelijke responspatronen of onverwacht kandidaatgedrag (bijv. Een test vroegtijdig beëindigen, een test niet voltooien, frequente pauzes aanvragen) tot plotselinge prestatieverbeteringen - dit kunnen allemaal indicatoren zijn van een potentieel beveiligingsprobleem dat kan worden onderzocht door een grondige beoordeling van de "vastgelegde" computerbestanden tijdens een testevenement.

En dan is er biometrie. Als extra beveiligingsmaatregel gebruiken sommige testcentra biometrische beveiligingstactieken, zoals het vastleggen van vingerafdrukken. De vingerafdruklezer, de meest gebruikte en geaccepteerde praktijk, maakt een afbeelding van een vingerafdruk die wordt gebruikt om de beweging van de kandidaat in en uit de testruimte te volgen. De vingerafdruk kan ook elektronisch worden vergeleken met een centrale database om ervoor te zorgen dat de kandidaat niet eerder onder een andere naam heeft getest. Als een kandidaat jaren later terugkomt om nog een test af te leggen, kan de informatie worden opgehaald en vergeleken. Bovendien, als iemand waarvan NIET wordt gezegd dat de kandidaat jaren later op een testcentrum verschijnt en beweert te zijn, zou het centrum aan de hand van zowel de vingerafdrukken in de database als de opgeslagen identificatie-informatie kunnen zien dat de kandidaat niet is wie hij is zegt hij is.

Migreren van Cheating 2.0 naar Security 3.0

Een artikel in Boston Globe meldde dat er onder 200.000 testpogingen 1.000 "bevestigde" gevallen van vals spelen waren. Het artikel maakte nogal wat uit over het aantal, waardoor de realiteit buitensporig werd. In feite is dit een percentage van een half procent. Ditzelfde verhaal had de bevindingen net zo gemakkelijk anders kunnen rapporteren; dat wil zeggen dat 99,5 procent van de tests geldige en betrouwbare maatregelen zijn voor individuele vaardigheden en capaciteiten.

Ondanks IT-vooruitgang die kandidaten zou kunnen helpen vals te spelen op gestandaardiseerde certificeringsexamens, is de beveiliging van tests alleen maar sterker geworden naarmate de technologie vordert, grotendeels dankzij de opkomst van grootschalige testbeheerders en het CBT-model. Digitale video-opnamesystemen, biometrische gegevens en dynamische examens werken allemaal samen om te stoppen met valsspelen in zijn tracks, en zorgen ervoor dat terwijl cheaters "Cheating 2.0" gebruiken, test en testcentrumbeveiliging al op "Security 3.0" staan. Daarbij worden juist de certificeringen die werknemers nastreven om de verkoopbaarheid te behouden, een uitdaging om zowel ethisch gedrag als kennis en vaardigheden te bewijzen.

Je denkt misschien, wat maakt het uit als iemand vreemdgaat op een examen? Hebben ze zichzelf niet alleen pijn? Welnu, beantwoord deze vraag: Zou je willen dat iemand die vals speelde op hun verpleegkundig examen boven je kind stond in een operatiekamer? Hoe zit het met iemand die de boekhouding niet echt doorhad, maar die je belastingen misleidde? Of iemand die spiekbriefjes in een test heeft gesmokkeld over veiligheidscodes voor de bouw van het huis waar uw spaargeld naartoe gaat? Zou je het willen riskeren? Zou ik niet doen.

Keer terug naar de beveiligingsreferentiepagina